Gabinet Neurologiczny

BLOG

Przemiany magnezu

Wchłanianie

Wchłanianie magnezu następuje u człowieka zasadniczo w jelitach, bardziej w cienkim niż w grubym. Jest to suma dwóch mechanizmów: jeden to proces dyfuzji biernej, drugi to dyfuzja ułatwiona. Dyfuzja ułatwiona jest to proces dwustopniowy, po dyfuzji biernej ze światła jelit do komórek nabłonkowych następuje przejście magnezu do krwi za pomocą mechanizmu zależnego od dostarczenia energii metabolicznej. Ten drugi proces jest zależny od stężenia jonu magnezowego. Wchłanianie magnezu następuje równolegle do wchłaniania wody. Dokonuje się ono lepiej, gdy, czas trwania tego procesu jest dłuższy. Zależy od natury fizykochemicznej magnezu (a mianowicie od stopnia jego jonizacji), od równowagi pomiędzy różnymi składowymi diety oraz od równowagi różnych wydzielin hormonalnych.

Wchłanianiu magnezu sprzyjają: środowisko zakwaszone, dieta bogata w białka zwierzęce, tłuszcze nienasycone, witamina B6, sód, laktoza, witamina D, wydzielanie: insuliny, parathormonu. Wchłanianie magnezu hamują: zasadowość środowiska, białka roślinne, tłuszcze nasycone, kwasy tłuszczowe tworzące z magnezem nierozpuszczalne połączenie, włókna pokarmowe, kwas fitynowy zawarty w zbożach, kwas szczawiowy występujący w wielu roślinach (rabarbar, szpinak, szczaw), nadmiar wapnia (a więc jednoczesne przyjmowanie produktów mlecznych) oraz alkohol. Nierozpuszczalne połączenia z magnezem tworzą również fluorki i fosforany. Dlatego wypijanie dużych ilości napojów buforowanych kwasem fosforowym (wszystkie napoje typu Coca-cola) szczególnie przez dzieci powoduje ograniczenie wchłaniania magnezu i wapnia. Do czynników ograniczających wchłanianie magnezu z pożywienia należą antybiotyki z grupy tetracyklin.

Magazynowanie

W przeważającej części magnez jest pierwiastkiem wewnątrzkomórkowym. Ponad połowa magnezu znajduje się w kościach, jedna czwarta w mięśniach, jedna czwarta rozmieszczona jest w całym organizmie, przeważnie w układzie nerwowym i w narządach o dużej aktywności metabolicznej, jak wątroba, przewód pokarmowy, nerki, gruczoły wydzielania wewnętrznego. Magnez zapasowy znajduje się prawdopodobnie przede wszystkim w kościach. Bardzo trudno jest zmniejszyć stężenie magnezu w częściach miękkich w przebiegu jego niedoboru. Obecnie dysponujemy niewielką wiedzą o mechanizmach transportu magnezu w komórce i zachowaniu zwiększonego gradientu pomiędzy magnezem wewnątrz- i zewnątrzkomórkowym. Przechwytywanie magnezu przez komórkę przypuszczalnie zależy od ułatwionej dyfuzji, a jego odpływ z komórki od aktywności transportu i procesów energetycznych. Witaminy B6 i D, insulina są zdolne do zwiększania zawartości.

Wydalanie

Główną drogą wydalania magnezu są nerki. Wydalanie jelitowe i z potem ma zwykle znaczenie dodatkowe pod względem ilościowym. Magnez, który daje się rozproszyć (w postaci jonów lub związków), zawarty w osoczu (68%) jest przesączany przez kłębuszki, potem reabsorbowany w 96,5% najbardziej w gałęzi wstępującej nefronu. Dodatkowo wchłanianie może odbywać się w gałęzi zstępującej pętli nefronu. Zawartość magnezu w moczu zwiększają: wszystkie czynniki wyzwalające nadmiar wapnia we krwi (Ca, witamina D, laktoza), białka, cukry metabolizowane w nerkach (np. glukoza), alkohol, czynniki zakwaszające. Zawartość magnezu w moczu redukują: fosfor (w dawkach umiarkowanych), kalcytonina, parathormon, glukagon, insulina i witamina D (w dawkach nie zwiększających zawartości wapnia we krwi).

BLOG

tężyczka
Niedobory wtórne magnezu
Czytaj więcej
magnez w depresji
Rola magnezu w leczeniu depresji
Czytaj więcej
Nowy lek w pląsawicy Huntingtona
Czytaj więcej
Logo gabinetu dr Katarzyny Toruńskiej